Uluslar arası yük taşımacılığı, ülkeler arası ilişkilerin gelişmesi, uluslar arası ticaret hacminin büyümesi ile birlikte her geçen gün iş hacmini artıyor. İş hacminin artmasıyla birlikte ihracatçılar güvenli, ucuz ve hasarsız mal nakliyesinin yollarını aramaya başladılar.

Yüksek iş hacmi nedeniyle yük taşımacılığı farklı yollarla yapılabilir hale geldi. Kara, hava ve deniz yük taşımacılığı bu ihtiyacı karşılamak için kullanılıyor. Taşınılan yük tonajları dikkate alındığında deniz taşımacılığının yük taşımacılığı piyasasında önemli bir oranı karşıladığı görülmektedir.

Yük taşıma üç biçimde yapılır birincisi taşımalı yük, ikincisi dökme yük, üçüncüsü ise Konteyner yük olarak tanımlanır.

Gemiye taşınacak navlunun güvenle nakliyesini sağlamak için uzun süredir konteynerler kullanılıyor. Konteyner yük taşımada kullanılan kilitlenebilen kapaklı standart ve modüler taşıma kaplarıdır.

Taşınacak yük paletler halinde konteynere yerleştirilir. Dolan konteyner kilitlenir. Daha sonra konteynerler taşınarak gemiye istiflenir. Konteyner, ürünleri bozulmaya karşı koruması, çarpma vs ile oluşacak hasarları en aza indirmesi, yük tartımında kolaylık sağlaması açısından büyük kolaylık getirmiştir. Deniz taşımacılığının deniz aşırı ülkelere yapabiliyor olması farklı ülkelerde ki ağırlık ve ölçü birimlerinin farklı olması nedeniyle bir standart getirilmesine ihtiyaç duyulmuştur. Bu standart, konteyner yapılacak malzemeden, konteyner şekil şartlarına, koyterner iç hacminden, konteyner yüksekliğine bir çok konuda standart ölçüler getirmiştir. Uluslararası Denizcilik Örgütü’nün (IMO) esaslarını belirlediği sözleşmeyi imzalayan taraf ülkeler bu standartlara ve sözleşme hükümlerine uymakla yükümlüdür. Bu standart Convention for Safe Containers (CSC) olarak anılır.

Konteyner taşımacılığını standardize edebilmek konteynerlerin güvenlikle taşınabilmelerini sağlamak, dayanıklılık ölçütlerini ortaya koymak, dayanıklılık test usullerini belirlemek maksadıyla IMO’nun ortaya koyduğu standartlar “Uluslararası Güvenli Konteyner Sözleşmesi” olarak 1977 de yürürlüğe girdi.